این وبلاگ بچه هامه سارا و امیر...دوقولوها....من و بابای براشون مینویسیم همیشه تا وقتی بزرگ بشن بخوننش و لذت ببرن...انشالله زودتر ببینمشون...دلم براشون تنگ شده خیلییییییییییییییییی زیاد...الهی مامان و بابا فداتون بشن...
خبرنامه
براي اطلاع از آپيدت شدن وبلاگ در خبرنامه وبلاگ عضو شويد تا جديدترين مطالب به ايميل شما ارسال شود
سلام مامانی خوبید؟دلم واستون تنگ شده خیلی...قرار بود بابایی بیاد براتون درباره دهه فجر بنویسه و کمی براتون توضیح بده ولی متاسفانه دو روز تو شهر بارونه برا همین نت هم قطع شده...گفتم بزار خودم براتون بنویسم اخه امروز 14 بهمن شده دیگه...دهه فجر هم از روز 12 بهمن شروع شده...خوب کلا هم 10 روزه... از روز 12 تا 22... بچه ها من از یه سایتی یکم توضیحات دراوردم که براتون میزارمش...
پنج شنبه 12 بهمن 1357
از نخستین ساعت بامداد مردم به طرف مسیر اعلام شده حرکت کردند. شب پیش هزاران نفر بدون اعتنا به حکومت نظامی در اطراف میدان آزادی و بهشت زهرا خوابیده بودند. هزاران جوان مسئول برقراری نظم جمعیت بودند و خط سفید وسط خیابانهای شسته شده و بیغبار تا کیلومترها پوشیده از گلهای رنگین بود.
تمام مسیر زیر پوشش فرستندههایی قرار گرفت که گزارش مستقیم ورود امام را از طریق ماهوارهها به تمام جهان مخابره میکرد.
امام در ساعت سه و نیم بعد از نیمه شب به وقت تهران همراه با عدهای از نزدیکان و تعدادی خبرنگار به سوی ایران پرواز کردند.
در ساعت نه و بیست و هفت دقیقه صبح امام وارد ایران شد.
امام ضمن سخنرانی کوتاهی در فرودگاه از مردم تشکر کرد و آنان را به وحدت کلمه فرا خواند و سپس به سوی بهشت زهرا حرکت کرد.
خودرو حامل امام به سبب ازدحام جمعیت بیحرکت مانده بود ساعتها طول کشید تا این کاروان به مقصد برسد.
شاخه درختها، دیوارها و تیرهای چراغ برق پر بود از جوانانی که میخواستند امام خود را ببینند. خودرو حامل امام در میان جمعیت متوقف شد و به ناچار با چرخ بال به قطعه 17 مزار شهدای هفده شهریور رفتند. مردم فریاد میزدند به خانه شهیدان خوش آمدی ای امام
سر انجام امام سخنرانی تاریخی خود را ایراد نمودند. پس از اتمام سخنرانی امام به مدرسه علوی رفتند و بسیاری از مشتاقان نیز به امید از نزدیک دیدن ایشان در خیابانهای اطراف مدرسه اجتماع کردند.
با آمدن امام ، روحانیون متحصن در مسجد دانشگاه با انتشار اعلامیهای به تحصن خود پایان دادند.
جمعه 13 بهمن 1357
در اولین ساعت آزادی عبور و مرور هزاران زن و مرد به سوی مدرسه علوی رفتند تا رهبر خود را ملاقات کنند. آنها مشتاقانه منتظر لحظه ای بودند که او را پشت پنجره ببینند که برایشان دست تکان میداد. حیاط مدرسه هر دم از جمعیت پر و خالی میشد.
در حالی که همه چشم و گوش به مدرسه علوی داشتند بختیار هنوز سرگرم مصاحبه هایش بود.
تظاهرات و درگیری همچنان در شهرهای کشور ادامه داشت. شهرهای سمنان و تربت جام در این روز عزادار شهیدان خود بودند.
شنبه 14 بهمن 1357
بختیار اعلام کرد که حاضر به همکاری با طرفداران آیت الله خمینی است ، اما مردم جز برای ساختن شعار طنز آلود نامی از بختیار نمیبردند. این در حالی بود که کارکنان وزیران دولت را به کار راه نمیدادند. شمار سربازان فراری افزایش یافته بود.
جواد شهرستانی شهردار تهران اولین کسی بود که استعفا داد و دوباره از طرف امام شهردار شد. کمیته تنظیم اعتصابات به گمرگ اعلام کرد هر چه زودتر کامیونهای مواد غذایی مردم را تخلیه کنند.
در میان خاموشیهای شهر کارکنان اداره برق از قطع برق منطقه مجلس که اقامتگاه امام بود جلوگیری میکردند.
یکشنبه 15 بهمن 1357
کارکنان نخست وزیری به منظور حمایت از مبارزات ملت اعتصاب کردند.
سه روز بعد از ورود امام حجت الاسلام هاشمی رفسنجانی در مدرسه علوی طی حکمی از طرف امام مهندس مهدی بازرگان را مامور تشکیل دولت موقت انقلابی کرد تا ترتیب اداره مملکت را بدهد.
در این روز چند پاسگاه هوایی علیه شاه شورش کردند حتی دانشجویان لندن و انگلیس دست به تظاهرات زدند.
دوشنبه 16 بهمن 1357
در این روز امام طی مصاحبهای حکم نخست وزیری بازرگان را اعلام داشتند.قرار شد روز پنج شنبه برای تایید دولت بازرگان راهپیمایی گستردهای در سراسر ایران برپا شود.
گروهی از نیروهای ارشد ارتش قصد داشتند دست به یک کودتا بزنند و یکی از اهداف آنها مدرسه علوی اقامتگاه امام بود. از طرفی مردم با گل و اشک میخواستند ارتش به آنها بپیوندد.
دانش آموزان مدارس نیز با اعلامیهای اعلام کردند: که ما قصد داریم روز سه شنبه 13 آبان را روز دانش آموزاعلام کنیم.
سه شنبه 17 بهمن 1357
تظاهراتی با هدف حمایت از دولت بازرگان و مخالفت با دولت بختیار در تمام کشور بر پا شد. هواپیماهای نظامی دست به پروازی بیسابقه در آسمان تهران زدند.
افسران در مراسم فارغ التحصیلی از ادای سوگند به شاه معاف شدند و به خداوند، قران و میهن سوگند سربازی خوردند.
چهارشنبه 18 بهمن 1357
میلیونها نفر به طرفداری از نخست وزیری بازرگان ،تظاهرات کردند. کارکنان 11 وزارتخانه اعلام کردند که وزیران بختیار را راه نخواهند داد.
بختیار اعلام کرد حاضر به همکاری با طرفداران آیت الله خمینی هستم.
پنج شنبه 19 بهمن 1357
در این روز عده زیادی از همافران و پرسنل نیروی هوایی به منزل امام رفتند و همبستگی خود با ملت را اعلام کردند. یکی از روزنامههای عصر این خبر را با عکس منتشر کرد و پس از ان مردم ارتشیان را در آغوش میگرفتند و استقبال میکردند.
در این روز اعلام شد که هفت وزارتخانه به تصرف طرفداران بازرگان درآمدهاند و وزیران بختیار حق ورود به این وزارتخانه ها را ندارند.
جمعه 20 بهمن 1357
در اجتماع عظیمی که در دانشگاه تهران برای حمایت از بازرگان بر پا بود بازرگان انقلاب را پیروزمند توصیف کرد. طرفداران بختیار نیز تظاهراتی با تصاویر حضرت علی و پیامبر و شعارهایی در حمایت از کابینه بختیار ترتیب دادند.
رویداد مهم این روز درگیری بین همافران و افراد گارد بود. با پخش تصاویر امام در پاریس تا حرکت به ایران فریاد الله اکبر همافران در تمام پادگان پیچید. این فریادها باعث خشم افسران نیروی هوایی شد و باعث درگیری و تیراندازی در پادگان گردید. صدای تیراندازی و فریادهای کمک خواهی همافران مردم را به خیابانها کشاند. همافران که خود را به انبار اسلحه رسانده بودند با شدت با گادیها درگیر شدند و با چوب و سنگ و چاقو حلقه گاردیها را شکستند و آنها را نجات دادند.
زد و خورد تا صبح ادامه یافت ولی سرانجام توانستند گاردیها را عقب بزنند و به این ترتیب افراد نیروی هوایی به انقلاب پیوستند و جنگ خیابانی با سربازان گارد شاهنشاهی شروع شد.
شنبه 21 بهمن 1357
درگیری میان همافران و افراد گارد جاویدان که از شب قبل آغاز شده بود تا ظهر ادامه داشت. با شایعه حکم جهاد از طرف امام مردم با اسلحه سبک یا بمبهای دست ساز به مراکز نظامی حمله بردند وکلانتری چند ناحیه به دست مردم افتاد. در حالی که شهر در آتش و جنگ می سوخت تعدادی از روحانیون اعلام کردند که امام دستور جهاد نداده است. فرمانداری نظامی نیز دستور منع عبور و مرور را از ساعت 30/4 اعلام کرد.اما امام طی پیامی اعلام کردند که این ممنوعیت خلاف شرع است و مردم به هیچ وجه به آن اعتنا نکنند. مردم نیز با آتش زدن لاستیک ماشینها راهبندان ایجاد کردند و از مردم خواستند که به خانه نروند.
در حالی که در شهرهای ایران جنگ بود بختیار در مجلس سنا سرگرم تصویب لایحه انحلال ساواک بود.
آن شب ایران تا صبح بیدار بود. بیمارستان ها پر از کشته و مجروح بود. تا فرا رسیدن صبح نیروی دریایی نیز به نیروی هوایی پیوست.
یکشنبه 22 بهمن 1357
نبردهای خیابانی همچنان ادامه داشت. مردم کاخ شاه را به تصرف درآوردند. تمام کوچهها و خیابانها با کیسههای شن سنگربندی شده بود.
عصر روز 22 بهمن مردم رادیو تلویزیون را تصرف میکنند. بختیار به قصد نامعلومی فرار میکند. مردم با کمک تعدادی از کارکنان هواپیمایی کنترل فرودگاه را به دست میگیرند. افرادی که در راس حکومت شاه و بختیار بودند یکی پس از دیگری دستگیر میشوند. با دستگیری این افراد بقایای حکومت پهلوی از هم می پاشد و سرانجام انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357 پیروز میشود.
ملت ایران! بهار آزادی، پیروز و خجسته باد! گام زدنتان در هوای آزاد انقلاب، همیشگی باد.
خوب مامانی مواظب همدیگ باشید...من میرم درسم رو میخونم دیگه اخه فردا امتحان بیولوجی دارم...دوستتون دارم...دهمه فجر هم مبارک باشه.